W roku 1908 wprowadzono nowy typ karabinku zastępujący dotąd używane karabinki Einheitskarabiner 98. Otrzymał on zwyczajową nazwę Karabiner 98AZ (Kar98AZ). Litery oznaczały kolejno „A” – Aufpflanzvorrichtung, czyli nasada bagnetu, „Z” Zusammensetzvorichtung, czyli koźlik. Oficjalnie jednak na komorach zamkowych wybijano jedynie oznaczenie Kar. 98. Nazwa nieoficjalna funkcjonowała dla rozróżnienia tego konkretnego wzoru^[7].

Kar98AZ projektowany był od początku do nowej amunicji z pociskami S-Patrone. Zastosowano dłuższą lufę, co zmniejszyło odrzut i płomień wylotowy do akceptowalnego poziomu. Kolba przechodziła w łoże sięgające prawie wylotu lufy. Nakładka na lufę sięgała od tulei komory oporowej do bączka przedniego. W nakładce umiejscowiony był otwór, w którym znajdowała się podstawa celownika. Bączek przedni był blisko wylotu lufy, cofnięty tylko nieco ponad długość wodzidła bagnetu. Muszka miała osłonę chroniącą ją z boków. Od strony wylotu miała ona specjlany zaczep służący do mocowania ochraniacza wylotu lufy. W okresie I wojny światowej zaczep ten wykorzystywano także podczas montażu tłumika płomieni. Na spodzie łoża, za bączkiem przednim umieszczony był koźlik. Służył on głównie do ustawiania karabinów w kozioł. W poprzednich wzorach karabinków nie było to możliwe^[8].

Karabinek Kar98AZ miał niemal identyczną komorę zamkową jak w karabinie Gew98. Jednakże w przypadku karabinka inne były wymiary komory ryglowej. Ponadto komora zamkowa była oksydowana na czarno. Rączka zamka zagięta była w dół, jednak w przeciwieństwie do poprzednich wzorów karabinków zakończona była metalową kulką^[9].

W czasie I wojny światowej karabinki wykorzystywane były w kawalerii, artylerii, oddziałach rowerzystów, saperów, jednostkach łączności, lotnictwie, marynarce wojennej oraz w oddziałach transportowych. Ponadto chętnie korzystali z nich niektórzy snajperzy oraz członkowie oddziałów szturmowych Sturmtruppe^[10].

Produkcja karabinków odbywała się tylko w Arsenałach Królewskich, razem w latach 1908-1918 powstało około 1,5 mln egzemplarzy. Największą liczbę wyprodukował Arsenał w Erfurcie. W czasie I wojny światowej w konstrukcji karabinków wprowadzono pewne modyfikacje. Wprowadzono żłobienia chwytowe po bokach łoża oraz podstawę do rozbierania zamka. Ponadto karabinki produkowane od 1916 miały w większości łoża wykonane z drewna bukowego, zamiast drewna orzechowego^[11].

(źródło: wikipedia)

Prezentowany karabin został wyprodukowany w 1917 roku. Pochodzi z Cesarskiego Arsenału w Erfurt , sygnowany pruskimi znakami kontroli wojskowej. Zastanawiające są nacięcia na kolbie karabinu.