Karabinek wz. 29 (kbk wz. 29) – polski karabinek (karabin krótki) powtarzalny z zamkiem czterotaktowym, kalibru 7,9 mm. Opracowany w dwudziestoleciu międzywojennym w oparciu o konstrukcję systemu Mausera.

Według założeń konstrukcyjnych z przełomu lat 20. i 30. XX wieku był to karabin krótki – broń uniwersalna przeznaczona nie tylko dla kawalerii, lecz także dla piechoty. Karabinek wz. 29 był bronią krótszą, poręczniejszą i lżejszą od tradycyjnego karabinu, o mniejszym jednak praktycznym zasięgu strzału. Konstrukcja karabinka bliska była innym karabinom krótkim systemu Mausera z tego okresu, takim jak czechosłowacki karabinek vz. 24, belgijski M1924/30 oraz niemiecki Kar 98k. Do używania z karabinkiem wz. 29 przystosowany był bagnet wz. 29.

Produkcję karabinka rozpoczęto w roku 1930 w Fabryce Broni w Radomiu. W połowie lat trzydziestych, na skutek zmiany koncepcji w Wojsku Polskim, piechotę ponownie uzbrojono w karabiny wz. 98. Wycofane karabinki wz. 29, obok karabinków wz. 98 trafiły do uzbrojenia innych jednostek, m.in. kawalerii, artylerii i jednostek saperskich. Jego produkcję kontynuowano jednak aż do roku 1939.

Karabinek wz. 29 był indywidualną bronią powtarzalną wyposażoną w zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Ryglowanie odbywało się za pomocą trzech rygli: dwóch głównych w przedniej części trzonu zamka i jednego pomocniczego w jego tylnej części, tak jak w przypadku karabinu Mauser Gew98. Zamek składał się z: trzonu zamkowego z rączką zakończoną kulistą gałką, zameczka, kurka bezpiecznika skrzydełkowego, iglicy, sprężyny iglicznej, wyciągu oraz zapadki. Karabinek miał długość całkowitą równą 1100 mm oraz masę 3,9 kg.

W porównaniu do kbk wz. 98 produkcji polskiej nowy karabinek różnił się m.in. posiadaniem łoża i nakładki lufy krótszych o 75 mm, posiadaniem podstawy do rozkładania zamka (tzw. „babki”) umieszczonej na kolbie, wyposażeniem w wycior chowany w łożu (które w związku z tym posiadało otwór i odpowiednie wyżłobienia), brakiem koźlika, innym kształtem bączka tylnego oraz wzmocnieniem komory zamkowej polegającym na zastosowaniu większej komory „karabinowej” (z dodatkowym przetoczeniem górnej części komory ryglowej) w miejsce mniejszej „karabinkowej”. Od karabinków kbk wz. 98 produkcji niemieckiej (Kar98a (AZ)) nowy karabinek różnił się zewnętrznie m.in. brakiem koźlika, prostą rączką zamkową (rączka zamkowa karabinka niemieckiego była zagięta pod kątem prostym w dół, gałka ścięta od wewnątrz i moletowana), brakiem otworu na pas nośny w kolbie, innym kształtem bączków i trzewika, niektóre egzemplarze Kar98a (AZ) nie posiadały też „babki”. Ponadto części karabinków wz. 29 miały większą tolerancję wymiarową, co zapewniało wymienność elementów.

Lufa karabinka wz. 29 kalibru 7,9 mm była gwintowana, z czterema bruzdami prawoskrętnymi. Miała ona długość 600 mm. Wykonana była z opracowanego w Polsce, nowego stopu stali węglowej, dzięki czemu charakteryzowała się dużą wytrzymałością, wynoszącą około 10 000 strzałów.

Źródło: wikipedia