Pistolet FN 35 GP był ostatnią konstrukcją Johna Browninga jaką opracował przed śmiercią w 1926 roku. Ponieważ oficjalnie został on zaprezentowany w 1935 roku znany jest pod oznaczeniem Browning Model 35 HP (high power – dużej mocy lub francuskie GP – grande puissance). Broń ta była używana w armii niemieckiej w okresie II wojny światowej pod oznaczeniem Pistole 640(b) i była bardzo popularna przede wszystkim ze względu na magazynek o dużej pojemności – 13 nabojów.

Pistolet Browning HP pod wieloma względami była typową bronią okresu międzywojennego działającą na zasadzie krótkiego odrzutu lufy i ryglowany był przez przekoszenie lufy w płaszczyźnie pionowej. Pistolet posiadał kurek zewnętrzny oraz dwa zabezpieczenia: jednym był bezpiecznik skrzydełkowy umieszczony na lewej stronie szkieletu broni, a drugim ustawienie kurka na zębie zabezpieczającym.

Oryginalny pistolet Browning HP produkcji przedwojennej posiadał celownik regulowany do 500 metrów i możliwość dołączania kolby-futerału natomiast pistolety produkowane w okresie wojny miały celownik stały ustawiony na 50 metrów i były wykończone dość prymitywnie. Charakterystyczną cechą tego pistoletu był wymienny magazynek dwurzędowy, zastosowany praktycznie po raz pierwszy w pistolecie samopowtarzalnym produkowanym seryjnie.

Pistolet Browning High Power HP35 kal. 9×19.

Egzemplarz produkcji belgijskiej – jeden z 2400 egzemplarzy dostarczonych do Finlandii w okresie Wojny Zimowej (pierwszy transport w lutym, drugi w marcu 1940 roku).

Numery seryjne HP z kontraktu fińskiego zawierają się w zakresie 11000 – 15000 (pozostałe 2600 sztuk z tego zakresu numerycznego trafiło do innych krajów).

Oferowany egzemplarz można jednoznacznie zidentyfikować jako kontrakt fiński – na podstawie np. stempla kontroli technicznej „46” umieszczonego na kabłąku. Ta kontrola odbywała się jeszcze na terenie FN, w wykonaniu fińskich inspektorów oddelegowanych do tej fabryki. 

(źródło: internet)