Luger P08 – Lange Pistole 08 (Luger artyleryjski)

Lange Pistole 08 (Luger artyleryjski)

Przyjęcie Lange Pistole 08 lub LP 08, znanego również jako „Artillery Luger”, zostało zatwierdzone przez Kaisera w dniu 2 lipca 1913 r. Ta odmiana P08 była wyposażona w lufę 200 mm (7,9 cala), celownik (skalibrowany do 800 metrów (870 jardów)) i kolbą typu deska z dołączoną skórzaną kaburą. W przypadku walki w zwarciu pistolet miał służyć jako karabinek z kolbą przymocowaną do ucha osadzonego na pięcie ramy pistoletu. Początkowo przeznaczony do użytku przez jednostki artylerii niemieckiej, które nie mogły być obciążone długim i ciężkim karabinem K.98, LP 08 był również używany przez jednostki lotnicze (przed wyposażeniem samolotów w karabiny maszynowe), a także piechotę, głównie na froncie zachodnim w czasie I wojny światowej jednostki Stoßtruppen (piechoty szturmowców) często korzystały z Lugera artyleryjskiego wyposażonego w nowy duży magazynek, 32-nabojowy Trommelmagazin lub „ślimakowy”. Produkcja LP 08 zakończyła się w 1918 roku wraz z końcem wojny. W tym czasie wojska niemieckie zaczęły używać nowo opracowanego pistoletu maszynowego MP 18 zamiast LP 08 w swoich szturmowych kompaniach szturmowych. Jednak do tego czasu wyprodukowano i zmagazynowano wystarczającą ilość luf do LP 08, aby zrealizować zamówienia eksportowe LP 08 do lat 30.

Wersje karabinowe LP 08 były również produkowane komercyjnie, z jeszcze dłuższymi lufami. Firma Armeria Belga z Santiago (Chile) wyprodukowała również odłączaną kolbę, kolbę Benke Thiemann, którą można było rozłożyć z części chwytowej.

We wczesnych latach dwudziestych wznowiono produkcję karabinów z lufami o długości do 600 mm (24 cale). W ramach małego kontraktu, LP 08 lub artyleria P08 zostały zmontowane w latach trzydziestych XX wieku, aby wypełnić rozkaz szacha Iranu dla jego żołnierzy artyleryjskich, a niektóre z tych broni trafiły do ​​tajlandzkich sił policyjnych. Istniejące pistolety LP 08, które pozostawały w magazynie, zostały ponownie wydane w czasie II wojny światowej z nowymi zapasami kolb dla niektórych jednostek niemieckich, takich jak artylerzyści i jednostki Waffen SS, i te były używane do końca wojny w 1945 roku.